«το «ä» (a umlaut), όπως και τα υπόλοιπα φωνήεντα της γερμανικής που παίρνουν umlaut (ö,ü), συναποτελούν το φαινόμενο της Γερμανικής που ονομάζεται Μεταφωνία ή Φωνηεντική Αλλοίωση και χρησιμοποιείται, για να δηλώσει χίλια δυο πράγματα και δεν αποτελεί την αντίστοιχη της αρχαιοελληνικής “αι” (ή της λατινικής “ae”) δίφθογγο».
Πράγματι, το ä χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως, ωστόσο η Γερμανική σε λέξεις που έχει δανειστεί από την Ελληνική αποδίδει πάντα τη δίφθογγο -αι- ως ä. Απόδειξη είναι οι παρακάτω λέξεις: Pädagogik (< Παιδαγωγική), Enzyklopädie (< Εγκυκλοπαίδεια), Logopädie (< λογοπαιδεία). Προσπαθώντας να θολώσει τα νερά αναφέρει διάφορες δάνειες λέξεις της Γερμανικής όπου το ä προέρχεται από το a, π.χ.: Käse (αι αποδίδεται ως ä), αλλά και με βάση τα παραδείγματα που προτείνει ο ίδιος στο άρθρο του (όπου το λατ. a αποδίδεται επίσης ως ä), πουθενά δεν αποδεικνύεται πως το ε [e] ελληνικών και άλλων δάνειων λέξεων στη Γερμανικής αντιστοιχεί στο ä, επομένως η ορθογραφία ορθοπεδική αποδεικνύεται εσφαλμένη (γερμ. Orthopädie).
Μολονότι ο ίδιος υπονομεύει την επιχειρηματολογία του, σπεύδει να ειρωνευτεί διερωτώμενος σχετικά με τη λέξη Känguruh (= καγκουρό) εάν «στην Αυστραλιανή ιθαγενή γλώσσα Guugu Yimidhir […] υπάρχει η αρχαιοελληνική δίφθογγος "αι"; Η ρητορική ερώτηση και το φαιδρό ύφος δεν χρειάζονται απάντηση. Ο κ. Πνευματικός προφανώς δεν μπορεί να καταλάβει ότι το ελληνικό αι έχει αποδοθεί ως ä, αλλά αυτό επ’ ουδενί συνεπάγεται πως κάθε εμφάνιση του ä στην Γερμανική προέρχεται από την ελληνική δίφθογγο αι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου